Op vakantie: een weekje Luxemburg

Na een hoop vooruit-werk, niet-achter-gaan-lopen-schiet-op-werk en een hoop geregel was het zover: we gingen met het gezin op zesdaagse vakantie. De opvang, de webshop en al het andere bleef achter in de handen van het fantastische vrijwillgersteam. En die hebben de boel weer geweldig draaiende weten te houden!

De keuze voor Luxemburg was niet heel moeilijk, want ik ben gek op dit land. Het ligt dichtbij (na een kleine 3 uur rijden ben je er al), het is vrij klein waardoor je eigenlijk altijd zo op je bestemming bent, en de natuur en bezienswaardigheden zijn geweldig. Tel daarbij op dat ik in ieder geval altijd het gevoel krijg echt wel weg van huis te zijn tussen de half-Franse en half-Duitse borden en taaltjes, en ik ben blij.

Dankzij Corona en het feit dat we tijdens die hele pandemie nog even twee kinderen rijker waren geworden (de teller is gestopt bij drie) waren we ook niet echt meer op vakantie geweest. Dus daar gingen we met kinders van 1, 2 en net-een-week-5 jaar oud in de auto, op weg naar onze stacaravan in Walsdorf. Dat ligt vlakbij Vianden met haar prachtige kasteel. Van de vier honden was alleen de jongste, Lilo van 2 jaar, mee. Dat leek me meer dan genoeg in zo’n kleine ruimte.

De camping zelf was gezellig klein en niet druk, aangezien we in de allerlaatste zomervakantieweek pas weg gingen. Vrijwel allemaal mede-Nederlanders zonder kinderen of juist met mini’s hielden het campingterrein wat in leven. Over de camping zou een beekje moeten lopen, maar die stond net als vele andere vast hele idyllische beekjes in de Luxemburgse bossen kurkdroog dankzij de aanhoudende hitte en droogte. Wel een beetje zonde, maar als ik terugdenk aan een weekend Luxemburg met alleen maar regen jaren gelegen neem ik dit voor lief, zeker als achteraf blijkt dat het iedere dag op een ochtend regen en onweer na zo’n 27 graden was. Da’s pas vakantieweer!

Zoals ik mijn dagen thuis het liefst in deel deed ik dat op vakantie ook: volgepropt. Nou is dat niet heel haalbaar met middagslaapjes, maar gelukkig had papa iets minder behoefte aan zo’n ramvolle agenda dan ik. Ofwel, ik kon best wel lekker mijn gang gaan. Gelukkig maar, want ik word knettergek als ik de hele of halve dag in zo’n klein huisje moet doorbrengen. Elyn, de oudste dame, was ook wel te paaien voor een dagelijkse wandeling in de Luxemburgse bossen en omgeving, dus trokken we er in de middag lekker samen op uit om op avontuur te gaan. De “ik heb dorst, ik heb het warm, ik heb honger, mijn benen zijn moe” van de eerste dag schrokken haar en mij niet af om haar de volgende dag gewoon weer mee te nemen. En zo deden we op de meeste dagen een activiteit met het hele gezin en zorgde ik nog voor een beetje extra actie met Lilo en Elyn.

Kastelen bezoeken

We bezochten drie kastelen. Dat was best een uitdaging, vooral met de twee kleintjes. Die wilden natuurlijk overal lopen waar dat niet mocht, klimmen waar dat niet kon en vooral alles zelluf doen. Maar wat waren ze enthousiast en wat vonden ze het leuk!

We bezochten Beaufort, Vianden en Brandenbourg. Ze waren alle drie zeer de moeite waard! Beaufort had ik al veel vaker bezocht, dit is wat meer vervallen en juist daardoor erg leuk om met kinderen te bezoeken. Vianden is meer gerestaureerd en hier en daar ingericht, waardoor het een meer complete indruk geeft van hoe zo’n kasteel er eigenlijk uit gezien heeft. Brandenbourg is meer een ruine en is gratis toegankelijk. Maar juist dat maakt het bezoek heel bijzonder! Het is overigens wel zodanig toegankelijk gemaakt dat je in de hoogste toren kunt uitkijken over de omgeving en er zijn informatieborden te vinden over het kasteel.

Er zijn nog veel meer kastelen in de omgeving te vinden, maar drie bezoeken waren ruim voldoende in vijf volle vakantiedagen. Volgende keer meer!

Kasteel Vianden

Kasteel Beaufort

Kasteel Brandenbourg

De kleuter-vriendelijke wandelroutes

Met de kortere Elyn-beentjes waren wandelingen van een kilometer of vier lang zat. Ik weet niet wat normaal is op die leeftijd, maar we wandelen natuurlijk wel vaker een paar kilometer in de bossen bij huis. Op de camping waren wat suggesties te vinden, die inderdaad zeker de moeite waard waren. Maar aangezien er in ieder dorp meerdere rondwandelingen te vinden zijn, kun je ook heel makkelijk zelf op pad langs een aangegeven route. De markering van deze routes is ook heel makkelijk: E1, E2, etc voor routes rondom Echternach, C1, C2, etc voor Consdorf enzovoort.

We hebben de volgende routes gelopen:

Vanaf Camping Walsdorf naar Walsdorf via de verharde weg, links het dorp door en de weg rechtdoor gevolgd tot we het bos weer in liepen naar beneden. Helemaal onderin kwamen we bij een haarspeldbocht die bij de droogstaande rivier uitkwam die ons weer terug bij de camping bracht.

In Vianden hebben we een stuk van de route VI 2 gevolgd, die ons eerst boven op de heuvel bracht voor een prachtig uitzicht over het stadje Vianden. Daarna liepen we via de Duitse grens weer terug naar de rivier de Our, die door Vianden loopt.

Op een andere dag parkeerden we de auto aan het begin van de Ourdal Promenade, onderaan de dam van Vianden. Deze wandeling van een kleine 20 kilometer voert je langs het stuwmeer van de rivier de Our en zou ook erg de moeite waar moeten zijn. De heenweg kent nauwelijks hoogteverschil. Je hebt de mogelijkheid om de terugweg een alternatieve route te lopen die wat meer avontuurlijk is. Maar dat was niet de route die wij liepen deze vakantie, wie weet een andere keer :) we volgden vanaf de parkeerplaats aan de rivier de Our wandelroute VI 3 richting het kasteel. Vanaf daar liepen we deze route verder door richten de Bildchen-Kapelle. Onderweg kwamen we langs een paar mooie uitzichtpunten over het stuwmeer. En vanaf hier konden we heel makkelijk via het pad terug richting Vianden. Een mooi rondje van wederom een kilometer of vier.

Ook heel tof om te doen is een ritje in de kabelbaan in Vianden! Je zou hiermee ook omhoog kunnen gaan en vanaf boven kun je naar het kasteel afdalen, een bezoek brengen en verder naar beneden lopen tot je weer in Vianden uit komt.

In het Mullerthal liepen we de klovenroute, route C2, die start in Consdorf. We parkeerden onze auto op het kleine parkeerterrein achter het kerkje en gingen de trap op en naar rechts. Als je hier de hoofdweg volgt en een beetje rechts aanhoudt kom je bij een wandelpad tussen de weilanden door dat je naar beneden in het Mullerthal brengt. Vanaf hier staan de Rittergang, Déiwepetz en Kuelscheier aangegeven, waarna je de borden richting Consdorf weer naar boven kunt volgen. Je kunt de auto overigens ook onderin het Mullerthal parkeren, net voor je Consdorf in rijdt. Dat scheelt een klim omlaag en omhoog, maar dat heeft natuurlijk ook wel wat om vervolgens weer in het dorp uit te komen! Ik vond de kloven erg indrukwekkend. Ze zijn deels echt bijna donker, waardoor een lampje geen overbodige luxe is om te zien waar je heen gaat. Sowieso vind ik het Mullerthal echt een fantastisch mooi gebied om te wandelen met de bijzondere en bizarre stukken natuur, rotsformaties en beekjes.

De Déiwepetz

We liepen nog een tweede wandeling in het Mullerthal, van de Perekop naar Wolfsschlucht (Gorge du Loup). Dit is een stukje van ruim 2 kilometer, zeker de moeite waard maar met Elyn handig om dezelfde weg weer terug te lopen. Maar zonder kleinere kinderen zou ik de route heel wat langer gemaakt hebben, de mogelijkheden in dit gebied zijn toch enorm en de paden leiden je langs zoveel moois! Aangezien het toch niet erg druk was hebben we onze auto gewoon onder de Perekop geparkeerd, er was plek zat.

Wolfsschlucht

In Mullerthal loopt ook de Mullerthal-trial, een route van meer dan 100 kilometer die uit drie lussen bestaat en het mooiste van het gebied laten zien. Het staat absoluut nog op de bucketlist om die een keer te lopen!

Honden welkom

Onze honden-berggeit Lilo was aan de rolriem ook helemaal in haar element op de heuveltjes, paadjes en trappetjes. Ze huppelde mee en snuffelde overal, hield ons in de gaten en was zichtbaar heel blij dat ze erbij was. Ik laat onze honden sowieso maar zelden los waar dat niet mag, maar in het buitenland doe ik dat al helemaal niet. Niet alleen uit veiligheid voor de hond (ze zou maar ergens vanaf stappen en verkeerd terecht komen of onder een auto lopen), maar ook voor het natuurbehoud (ik wil niet dat ze andere dieren laastigvalt) en om overlast bij andere mensen te voorkomen. Want zo’n blij ei wat tegen je opspringt, je kleding nog viezer maakt of zelfs op zijn tijd een liefdesbeetje uitdeelt, daar zitten de meesten niet echt op te wachten. We kregen zelfs al een “méchant” toegerispt van een Fransoos in, jawel, witte kledij (op een bergpad?) omdat Lilo naar haar blafte. Met vervolgens een Frans klinkend gemopper dat zowel Elyn als ik niet verstonden. We vonden het wel grappig eigenlijk, zeker omdat er niets aan de hand was en de madame er blijkbaar vanuit ging dat mijn Frans zodanig goed was dat ik tirades kon volgen.

Verder is Luxemburg over het algemeen erg hondvriendelijk. Ze zijn eigenlijk overal toegestaan, zelfs in bijna alle kastelen. Bij Beaufort stonden er zelfs meerdere waterbakken voor honden klaar. In de meeste dorpen zag ik ook veel poepzakjes-automaten hangen. Het is dus heel makkelijk om een dagje te plannen met hond waarbij je meer doet dan natuur bezoeken.